Nowe studia podyplomowe PJATK: Technologie i Zarządzanie w Branży Motoryzacyjnej

Pani Kora Tea Kowalska – nominowana do Nagrody Literackiej NIKE 2025 i Nagrody Literackiej GDYNIA 2025!
Z wielką przyjemnością informujemy, że mgr Kora Tea Kowalska, wykładowczyni na Wydziale Sztuki Nowych Mediów Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Gdańsku, została nominowana do prestiżowych nagród: Nike oraz Nagrody Literackiej Gdyni 2025 za debiutancką książkę „Patrz pod nogi. O zbieraniu rzeczy” (Wydawnictwo Karakter).
Jej działalność naukowa i artystyczna od lat inspiruje studentów i środowisko artystyczne, a jej osiągnięcia stanowią doskonałą wizytówkę naszej uczelni.
Kora Tea Kowalska świetnie łączy świat sztuki, technologii i mediów w nowatorski sposób. Jej nominacje to nie tylko wyróżnienie dla niej samej, ale także potwierdzenie wysokiego poziomu kształcenia i kreatywności na PJATK w Gdańsku.
Zachęcamy do obejrzenia krótkiego wywiadu filmowego z panią Korą, gdzie opowiada o swojej pasji, inspiracjach i roli sztuki w dzisiejszym społeczeństwie. To doskonała okazja, by poznać osobę, która na co dzień kształtuje przyszłych twórców i liderów sztuki nowych mediów.
Wszyscy coś zbieramy. Otaczają nas rzeczy, przybywa ich, rodzą się kolekcje. Ale to nie jest książka o inwestowaniu w dzieła sztuki. Jej autorkę pochłania świat celuloidu, bakelitu i rzeczy znalezionych w błocie. Stanowią tło rozważań nad sensem kolekcjonowania, nieustającym poczuciem straty i udręką tych, którzy zbierają.
Kora Tea Kowalska, archeolożka, kulturoznawczyni i kolekcjonerka, w pasjonującym eseju bada, co powoduje, że w muzealnych lub prywatnych gablotach niektóre przedmioty umieszczamy chętniej niż inne. Proponuje własne zasady kolekcjonerstwa, by zaraz z nich zakpić. Sięga do swoich doświadczeń i wędrówek po rubieżach i piwnicach rodzinnego Gdańska, a niepoliczalna materia, pogrążająca się w entropii, zachwyca ją abstrakcyjnym pięknem.
W rzeczach dostrzega powidok dawnego świata. Tropi historie ukryte w drobiazgach, a ich wzajemne powiązania pozwalają jej zrekonstruować ułamki codzienności zwykłych ludzi. I przypominają, że rzeczy nie zawsze są tym, czym się wydają, i że nie można mieć wszystkiego.