100 lat złotego. Wywiad w Forbes z prof. Witoldem Orłowskim, wykładowcą PJATK
18 czerwca o godzinie 18.00 w Teatrze Narodowym w Warszawie odbędzie się spektakl japońskiego tradycyjnego teatru nō zatytułowany „Duch wina Shōjō (Midare)” w wykonaniu Teatru Hōshō z Tokio.
Autorem inscenizacji oraz producentem spektaklu jest wykładowca PJATK dr Jakub Karpoluk.
Środki zebrane z zakupu biletów zostaną przeznaczone na pomoc Ukrainie. Koordynatorem tych działań jest Polska Akcja Humanitarna.
Ducho wina Shōjō (Midare)
Autor nieznany
tłumaczenie: Jadwiga Rodowicz-Czechowska
Aktorzy:
Takeda Takashi (aktor główny shite, szkoła Hōshō) – Duch wina Shōjō
Takeda Isa (aktorka główna shite, szkoła Hōshō) – Duch wina Shōjō
Noguchi Yasuhiro (drugi aktor waki, szkoła Shimogakari Hōshō) – Kōfū
Ōtomo Jun (szkoła Hōshō) – kōken (mistrz aystujący)
Kanamori Yoshimitsu (szkoła Hōshō) – chór
Kawase Takashi (szkoła Hōshō) – chór
Tatsumi Kazuma (szkoła Hōshō) – chór
Kidani Tetsuya (szkoła Hōshō) – chór
Ueno Yoshihiro (szkoła Hōshō) – chór
Muzycy:
Takamura Yutaka (szkoła Issō) – flet nōkan
Iitomi Yoshiaki (szkoła Ōkura) – bęben kotsuzumi
Tsukuda Yoshitarō (szkoła Takayasu) – bęben ōtsuzumi
Nakata Kazuha (szkoła Konparu) – bęben taiko
Słowo wstępne:
Jakub Karpoluk
Duch wina Shōjō
Dawno temu w Chinach, w wiosce Yōzu, u podnóża góry Kanekin-zan, żył człowiek o imieniu Kōfū. Był dobrym gospodarzem i bardzo dbał o swoich rodziców los więc mu sprzyjał. Pewnej nocy gdy spał, we śnie tajemniczy głos doradził mu aby sprzedawał wino, które wyrabiał, na targu w Yōzu, a stanie się bogaty. Kōfū w istocie zaczął sprzedawać wino i zaczęło mu się dobrze powodzić. Pewien klient o twarzy chłopca regularnie kupował wino Kōfū; pił dużo, ale nigdy się nie upijał a jego twarz nigdy się nie czerwieniła. Pod wrażeniem jego silnej głowy, Kōfū poprosił, aby zdradził mu swoje imię. Tajemniczy gość wyjawił mu, że w istocie nie jest człowiekiem lecz Shōjō, żyjącym w rzece Jangcy. Przed odejściem poprosił gospodarza, aby przyniósł mu swoje wino nad rzekę a otrzyma cenny dar. Kōfū udał się nad rzekę Jangcy, niosąc wino. Po chwili Duch wina Shōjō wyszedł z rzeki w swej prawdziwej postaci – odurzony i czerwony na twarzy. Shōjō, tańcząc, pijąc i śpiewając, wyraził radość ze spotkania ze swoim przyjacielem Kōfū. W podzięce za wino, które otrzymał, podarował człowiekowi nigdy nie wysychająca czarę. Czy to wszystko było tylko snem? Zastanawiał się Kōfū…Magiczna czara, z której nieustannie leje się wino, była jednak prawdziwa, dzięki niej bohater już zawsze cieszył się dobrobytem.
Autor sztuki jest nieznany; dramat jest jednym z najstarszych w repertuarze teatru nō; to także utwór typu hiraki mono – czyli rytuał inicjacyjny dla głównych aktorów shite. Artyści ze szkoły Hōshō zaprezentują widzom polskim niezwykle rzadko grywaną wersję (tzw. kogaki) sztuki Midare o podtytule Wagō (Harmonia), w której pojawią się na scenie dwie postaci Ducha wina Shōjō. Sztuka należy do piątej grupy dramatów, tzw. kirinō, które zgodnie z tradycją wystawiano jako ostatnie podczas programów gobandate złożonych z pięciu dramatów
granych w kolejności.
Jakub Karpoluk
Nō – (能 – jap. umiejętność, talent) to jeden z trzech, obok aktorskiego kabuki i lalkowego bunraku, japońskich teatrów klasycznych, cieszący się udokumentowaną historią sięgającą
XIV wieku. Jest to teatr poetycki i muzyczny. U jego korzeni legły wcześniejsze formy widowiskowe, chińskie i japońskie, sakralne i świeckie, m.in.: dengaku, sarugaku oraz tańce kuse mai. Klasyczna forma teatru nō, powstała za życia Zeamiego (1364? – 1444?), protoplasty rodu Kanze, i przetrwała do naszych czasów, rzecz jasna ulegając wielu przemianom. Zeami – aktor, dramatopisarz i autor traktatów teoretycznych pozostaje po dziś dzień, jednym z najważniejszych prawodawców sztuki dramatycznej nō. W 2001 roku teatr nō został ogłoszony Niematerialnym Dziedzictwem Kultury Ludzkości UNESCO.
Jakub Karpoluk
Zobacz inne aktualności
-
-
Wizyta nowo mianowanego Ambasadora Japonii w Polsce, Pana Akiry Kono
-
Zapraszamy na wystawę SYNTEZA Adaptacje/Rekonfiguracje
